مکمل های اسیدهای چرب امگا ۳ و آسیب های ناشی ایسکمی رپرفیوژن در ‏بافت‏ها‏‏ی قلب، مغز و کلیه

ایسکمی طولانی که به دنبال آن رپرفیوژن ایجاد می‏شود سبب آسیب ‏های شدید در ‏بافت‏ها‏‏ و ارگان ها می‏شود و در شرایط کلینیکی مثل جراحی های الکتیو، مشکلات قلبی وعروقی، سکته‏های قلبی و مغزی، تروما، شوک، سپسیس و غیره که سبب کاهش خون رسانی و دریافت اکسیژن می‏گردند، بافت دچار آسیب می شود. تعداد زیادی از مطالعات تا به حال بر روی ارگان های متعددی شامل قلب و کلیه و عصبی انجام گرفته و نشان می‏دهند که استفاده از رژیم درمانی با اسیدهای چرب امگا 3 به شکل قابل ملاحظه ای قادر است آسیب ناشی از ایسکمی رپرفیوژن را کاهش دهد. برای دستیابی به مقالات مورد نظر پایگاه داده‏های pubmed، science direct،google scholar ‏و springer مورد جستجو قرار گرفتند. مطالعات سلولی، حیوانی و انسانی انجام شده بین سال‏های 1990 تا 2012، وارد این مطالعه شدند. نتایج مطالعات نشان می‏دهد که با مصرف رژیم حاوی اسید‏های چرب امگا 3 (پس از 4 هفته)، میزان اسیدهای چرب بلند زنجیر و غیر اشباع در دیواره بطن چپ افزایش و تجمع لکوسیت‏ها‏‏ در قلب کاهش می‏یابد. به علاوه نتایج دیگر مطالعات حاکی از کاهش تاکیکاردی و هم چنین فیبریلاسیون دهلیزی در موش‏هایی که درمان رژیمی حاوی اسید‏های چرب امگا 3 دریافت نموده‏اند، می‏باشد. به علاوه درمان طولانی مدت با اسید‏های چرب غیر اشباع در مدل قلب ایزوله نیز جواب‏های مثبتی را برای این موضوع نشان می‏دهد. درمان با اسیدهای چرب اشباع نشده مانند امگا-3 قبل از شروع ایسکمی قادر است سلول‏ها‏‏ی میوکارد را مقاوم ساخته و عملکرد بافت میوکارد را بعد از آسیب ایسکمیک بهبود بخشد. در مقایسه نقش امگا-6 را با امگا -3 نشان داده شده که اثر رژیم درمانی با امگا-3 مفیدتر است و قابلیت استفاده کلینیکی نیز دارد. نتایج نشان داد امگا 3 در مقایسه با امگا 6 اثرات مفیدتری داشته و از نظر کلینیکی قابلیت استفاده بیشتری دارد. واژگان کلیدی: ایسکمی رپرفیوژن، اسید‏های چرب‏ غیر اشباع، ‏امگا-3، امگا-6